Karta Przedmiotu

Politechnika Białostocka Wydział Informatyki
Kierunek studiów Data Science Poziom i forma
studiów
pierwszego stopnia
stacjonarne
Grupa przedmiotów /
specjalność
Profil kształcenia ogólnoakademicki
Nazwa przedmiotu Matematyka dyskretna E Kod przedmiotu DS1S2MDY
Rodzaj zajęć obowiązkowy
Formy zajęć i liczba godzin W Ć L P Ps T S Semestr 2
30 30 Punkty ECTS 4
Program obowiązuje od 2025/2026
Przedmioty wprowadzające Algebra liniowa 1 (DS1S1AL1),   Analiza matematyczna 1 (DS1S1AM1),   Logika matematyczna (DS1S1LMA),  
Cele przedmiotu Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami, twierdzeniami i metodami kombinatoryki i teorii grafów stanowiącymi podstawę modeli matematycznych i algorytmów służących rozwiązywaniu realnych zagadnień, które leżą w obszarze zainteresowania informatyki.
Ramowe treści programowe Indukcja matematyczna i rekurencja. Arytmetyka liczb całkowitych i arytmetyka modularna. Podstawowe obiekty kombinatoryczne, techniki ich zliczania. Funkcje tworzące. Asymptotyka funkcji. Podstawowe pojęcia i twierdzenia teorii grafów, w szczególności charakterystyki typowych rodzajów grafów.
Inne informacje o przedmiocie przedmiot ma związek z prowadzoną na Uczelni działalnością naukową
Wyliczenie: Nakład pracy studenta związany z: Godzin
ogółem
W tym
kontaktowych
W tym
praktycznych
udziałem w wykładach 30 30
udziałem w innych formach zajęć 30 30 30
indywidualnym wsparciem merytorycznym procesu uczenia się, udziałem w egzaminie i zaliczeniach organizowanych poza planem zajęć 4 4 4
przygotowaniem do egzaminu 15
przygotowaniem do zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych 15 15
przygotowaniem do bieżących zajęć 6 6
Razem godzin: 100 64 55
Razem punktów ECTS: 4 2.6 2.2
Zakładane kierunkowe efekty uczenia się Wiedza Umiejętności Kompetencje
społeczne
DS1_W01 DS1_U01 DS1_K01
DS1_U03
DS1_U19
Cele i treści ramowe sformułował(a) dr hab. Dorota Mozyrska, dr hab. Małgorzata Wyrwas Data: 29/05/2025
Realizacja w roku akademickim 2025/2026
 
Treści programowe
Wykład
1. Indukcja matematyczna i rekurencja
2. Arytmetyka liczb całkowitych, w tym systemy pozycyjne i arytmetyka modularna. Wzmianka o RSA
3. Funkcje tworzące i ich wykorzystanie do rozwiązywania rekurencji
4. Podstawowe pojęcia kombinatoryczne i związki między nimi
5. Podstawowe pojęcia kombinatoryczne i związki między nimi
6. Liczby Stirlinga drugiego rodzaju i ich własności
7. Liczby Stirlinga pierwszego rodzaju i ich własności
8. Podstawowe pojęcia teorii grafów. Podstawowe typy grafów. Izomorfizm grafów
9. Charakteryzacja grafów spójnych i wielospójnych
10. Charakteryzacje grafów acyklicznych. Drzewa rozpinające graf
11. Grafy Eulera i ich charakteryzacje. Grafy Hamiltona i ich charakteryzacje
12. Grafy planarne i ich charakteryzacje
13. O kolorowaniu wierzchołków grafów. Liczba chromatyczna grafu
14. O kolorowaniu krawędzi grafów. Indeks chromatyczny grafu
15. Kolorowanie map
Ćwiczenia
1. Techniki dowodów indukcyjnych i rozwiązywania rekurencji
2. Liczby pierwsze i złożone, systemy pozycyjne. Wykorzystanie twierdzeń Eulera i Małego Twierdzenia Fermata
3. Wyznaczanie funkcji tworzących i ich wykorzystywanie do rozwiązywania rekurencji
4. Wariacje, wariacje z powtórzeniami, kombinacje i kombinacje z powtórzeniami. Charakteryzacje liczbowe
5. Funkcje, iniekcje, suriekcje na zbiorach skończonych. Własności permutacji
6. Opis własności liczb Stirlinga drugiego rodzaju
7. Opis własności liczb Stirlinga pierwszego rodzaju
8. Rozpoznawanie podstawowych liczbowych charakteryzacji grafów. Rozpoznawanie istnienia izomorfizmu między grafami
9. Rozpoznawania spójności, niespójności grafów
10. Zliczanie drzew o określonej własności. Zliczanie drzew rozpinających graf
11. Rozpoznawanie grafów Eulera i Hamiltona. Charakteryzacje liczbowe tych grafów
12. Rozpoznawanie planarności grafów
13. Wyznaczanie liczby chromatycznej grafu. Wyznaczanie indeksu chromatycznego grafu
14. Związki kolorowania wierzchołków z kolorowaniem map
15. Zaliczenie przedmiotu
Metody dydaktyczne
(realizacja stacjonarna)
W wykład problemowy; wykład konwersatoryjny; wykład z prezentacją multimedialną
Ć ćwiczenia przedmiotowe; klasyczna metoda problemowa
Metody dydaktyczne
(realizacja zdalna)
W wykład problemowy; wykład konwersatoryjny; wykład z prezentacją multimedialną
-
Forma zaliczenia
W egzamin pisemny z pytaniami otwartymi
Ć kolokwia
Warunki zaliczenia
W Uzyskanie min. 30% z każdego E1-E2, a po spełnieniu tego warunku ostateczna ocena wynika z sumy uzyskanych punktów.
Kryteria oceny:
[ 0 – 50]% punktów – 2.0
(50 – 60]% punktów – 3.0
(60 – 70]% punktów – 3.5
(70 – 80]% punktów – 4.0
(80 – 90]% punktów – 4.5
(90 – 100]% punktów – 5.0
Ć Uzyskanie min. 30% z każdego E3-E6, a po spełnieniu tego warunku ostateczna ocena wynika z sumy uzyskanych punktów w trakcie zajęć. Kryteria oceny:
[0 – 50)% punktów – 2.0
[50 – 60)% punktów – 3.0
[60 – 70)% punktów – 3.5
[70 – 80)% punktów – 4.0
[80 – 90)% punktów – 4.5
[90 – 100]% punktów – 5.0
Symbol efektu Zakładane efekty uczenia się Odniesienie do efektów uczenia się zdefiniowanych dla kierunku studiów
Wiedza Umiejętności Kompetencje
społeczne
Wiedza: student zna i rozumie
E1 podstawowe pojęcia i twierdzenia matematyki dyskretnej oraz ich zastosowania
E2 teoretyczne aspekty matematyki dyskretnej
Umiejętności: student potrafi
E3 definiować pojęcia z kombinatoryki i teorii grafów, opisywać ich własności oraz interpretować i wyjaśniać zależności między nimi
E4 interpretować poznane pojęcia w zastosowaniach do opisu realnych zagadnień z zakresu struktury danych i algorytmiki
Kompetencje społeczne: student jest gotów do
E5 krytycznej oceny posiadanej wiedzy z matematyki dyskretnej oraz uznawania poznanej wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych
Symbol efektu Sposób weryfikacji efektu uczenia się Forma zajęć na której zachodzi weryfikacja
E1 egzamin pisemny W
E2 egzamin pisemny W
E3 kolokwium Ć
E4 kolokwium Ć
E5 kolokwium Ć
Literatura podstawowa
1. V. Bryant, Aspekty kombinatoryki, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1997
2. R. L. Graham, D. E. Knuth, O. Patashnik, Matematyka konkretna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1998
3. K. A. Ross, Ch.R.B. Wright, Matematyka dyskretna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2001
4. W. Lipski, Kombinatoryka dla programistów, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2004
5. B. Bogdańska, A. Neugebauer, Kombinatoryka, Wydawnictwo szkolne OMEGA, Kraków 2018
Literatura uzupełniająca
1. D. E. Knuth, Sztuka programowania, t. 1-4, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2020
2. R. J. Wilson, Wstęp do teorii grafów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1998
3. H. Lewis, R. Zax, Matematyka dyskretna, Niezbędnik dla informatyków. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2021
Koordynator przedmiotu: dr hab. Czesław Bagiński, dr inż. Anna Borowska, dr inż. Krzysztof Ostrowski Data: 30/05/2025