Wydział Informatyki
Kierunek studiów Informatyka Poziom i forma studiów pierwszego stopnia inżynierskie stacjonarne
Specjalność / Ścieżka dyplomowania --- Profil kształcenia ogólnoakademicki
Nazwa przedmiotu Teoria grafów Kod przedmiotu INF1TGR
Rodzaj przedmiotu obieralny
Forma zajęć i liczba godzin W Ć L P Ps T S Semestr 5
26 30 Punkty ECTS 5
Przedmioty wprowadzające Algebra liniowa z geometrią analityczną (INF1ALG),   Matematyka dyskretna (INF1MDY),  
Cele przedmiotu

Wprowadzenie do teorii grafów ze szczególnym uwzględnieniem: elementów algebraicznej teorii grafów, ekstremalnej teorii grafów, zagadnień kolorowania oraz zastosowań teorii grafów. Zapoznanie studentów z najważniejszymi rezultatami z historii teorii grafów oraz wybranymi nierozstrzygniętymi problemami.

Treści programowe

Wykład:
1. Podstawowe pojęcia teorii grafów
2. Charakteryzacje grafów eulerowskich i hamiltonowskich
3. Planarność i zagadnienia kolorowania w teorii grafów
4. Drzewa spinające grafów
5. Twierdzenie Kirhoffa i różne dowody twierdzenia Cayleya o drzewach spinających grafu pełnego
6. Metody algebraiczne w statystyce i ekonomii
7. Metody algebraiczne: kliki w grafach,zbiory niezależne, wyznaczniki i drogi w grafach skierowanych, wzór Gessela-Viennota
8. Metody algebraiczne: kliki w grafach,zbiory niezależne, wyznaczniki i drogi w grafach skierowanych (cd)
9. Elementy ekstremalnej teorii grafów: grafy bez cykli długości 3 i 4
10. Elementy ekstremalnej teorii grafów(cd): twierdzenie Turana
11. Grafy silnie regularne
12. Spektra grafów
13. Zaliczenie wykładu

Pracownia specjalistyczna:
1. Podstawowe pojęcia teorii grafów
2. Charakteryzacje grafów eulerowskich i hamiltonowskich
3. Planarność i zagadnienia kolorowania w teorii grafów
4. Drzewa spinające grafów
5. Twierdzenie Kirhoffa i różne dowody twierdzenia Cayleya o drzewach spinających grafu pełnego
6. Metody algebraiczne w statystyce i ekonomii
7. Metody algebraiczne: kliki w grafach,zbiory niezależne, wyznaczniki i drogi w grafach skierowanych
8. Metody algebraiczne: kliki w grafach,zbiory niezależne, wyznaczniki i drogi w grafach skierowanych (cd)
9. Elementy ekstremalnej teorii grafów: grafy bez cykli długości 3 i 4
10. Elementy ekstremalnej teorii grafów(cd): twierdzenie Turana
11. Grafy silnie regularne
12. Grafy silnie regularne (cd)
13. Spektra grafów
14. Spektra grafów
15. Podsumowanie i zaliczenie pracowni specjalistycznej

Metody dydaktyczne

wykład problemowy,   wykład informacyjny,  

Forma zaliczenia

Wykład: zaliczenie pisemne
Pracownia specjalistyczna: zaliczenie na podstawie projektów lub zadań wykonanych w ramach pracowni

Symbol efektu uczenia się Zakładane efekty uczenia się Odniesienie do kierunkowych efektów uczenia się
EU1 pojęcia i twierdzenia z zakresu teorii grafów wykorzystywane w jej zastosowaniach INF1_W01
INF1_W14
EU2 istotę metod teorii grafów omówionych na zajęciach, zna zastosowania tych metod INF1_W01
INF1_W14
EU3 wykonywać obliczenia korzystając z odpowiednich narzędzi informatycznych INF1_U01
INF1_U13
EU4 prezentować wyniki wykonanych zadań lub projektów INF1_U01
INF1_U13
Symbol efektu uczenia się Sposób weryfikacji efektu uczenia się Forma zajęć na której zachodzi weryfikacja
EU1 zaliczenie pisemne W
EU2 zaliczenie pisemne W
EU3 kontrola pracy na zajęciach, ocena projektów lub zadań Ps
EU4 ocena projektów lub zadań wykonywanych w ramach pracowni Ps Ps
Bilans nakładu pracy studenta (w godzinach) Liczba godz.
Wyliczenie
1 - Udział w wykładach 26
2 - Udział w pracowni specjalistycznej 30
3 - Przygotowanie do pracowni specjalistycznej 45
4 - Konsultacje 4
5 - Przygotowanie do zaliczenia wykładu 20
RAZEM: 125
Wskaźniki ilościowe GODZINY ECTS
Nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela 60
(1)+(2)+(4)
2.4
Nakład pracy studenta związany z zajęciami o charakterze praktycznym 95
(2)+(3)+(5)
3.8
Literatura podstawowa

1. R. J. Wilson, Wprowadzenie do teorii grafów, PWN, Warszawa 2000.
2. V. Bryant, Aspekty kombinatoryki, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1997.
3. R. Diestel, Graph Theory, Springer-Verlag, New York 2010.
4. W. Lipski, Kombinatoryka dla programistów, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2004.
5. M. Aigner, G. M. Ziegler, Dowody z Księgi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004.

Literatura uzupełniająca

1. R. L. Graham, D. E. Knuth, O. Patashnik, Matematyka konkretna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998.
2. K. A. Ross, C. R. Wright, Matematyka dyskretna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001.

Jednostka realizująca Katedra Informatyki Teoretycznej Data opracowania programu
Program opracował(a) prof. dr hab. Piotr Grzeszczuk 2025.02.23