Metoda syntezy automatów skończonych klasy E (metoda А5)
Główną cechą wyróżniającą metod A5 i A6 syntezy automatów skończonych klas E i F jest wykorzystanie przerzutników buforów wejściowych PLD w charakterze elementów pamięci automatu skończonego w przypadku, gdy wektory zmiennych wyjściowych mają identyczne wartości z częścią kodu stanów wewnętrznych. Pozwala to obniżyć koszt realizacji i jednocześnie zwiększyć szybkość działania automatów w porównaniu z automatami klas A i B.
W metodach A5 i A6 rozszczepienie stanów wewnętrznych wykorzystuje się w celu przekształcenia wejściowych automatów klas A i B odpowiednio w automaty klas E i F. Kodowanie stanów wewnętrznych automatów klas E i F prowadzi do zadania pokrycia grafu ortogonalności wierszy macierzy kodów minimalną liczbą pełnych podgrafów. W ogólnym wypadku, aby możliwe było zbudowanie automatów skończonych klas E i F, każdy wejściowy bufor PLD powinien posiadać dwa sprzężenia z logiką wewnętrzną układu PLD: rejestrowe i kombinacyjne.