Metoda syntezy szybkich
automatów klas A i B (metoda A1)
Metoda A1 syntezy szybkich
automatów skończonych klasy A (tradycyjny automat Mealy’ego) i klasy B
(tradycyjny automat Moore’a) pozwala budować automaty o największej
szybkości, gdzie częstotliwość przełączania elementów pamięci równa
jest maksymalnej częstotliwości funkcjonowania układu PLD. Osiąga się
to w ten sposób, że każda funkcja wzbudzenia elementów pamięci (funkcja
przejścia) jest realizowana na jednej makrokomórce PLD. Do ograniczenia
złożoności funkcji przejść stosuje się operację rozszczepienia stanów
wewnętrznych w taki sposób, aby liczba przejść do każdego stanu nie
przewyższała liczby termów, podłączonych do jednej makrokomórki PLD. W
procesie kodowania stanów wewnętrznych kontroluje się złożoność funkcji
przejść i w wypadku braku możliwości realizacji jakiejś funkcji
przejścia na jednej makrokomórce PLD zwiększa się liczbę R bitów kodu
stanów wewnętrznych.
Metoda A1 pozwala także
efektywnie wykorzystać makrokomórki PLD z dwoma sprzężeniami zwrotnymi:
jednocześnie do realizacji funkcji przejść i wprowadzania wartości
funkcji wejściowych.
W obu metodach A1 i A2 syntezy
automatów skończonych A i B przewiduje się możliwość programowania
poziomu logicznego sygnałów wyjściowych PLD dla obniżenia kosztu
realizacji.
Główną wadą metody A1
jest
wąski obszar zastosowania z powodu rozchodzenia się ( dążenia do
nieskończoności) algorytmu rozszczepienia stanów wewnętrznych.
<powrót>