Metoda syntezy szybkich automatów klas A i B (metoda A1)

Metoda A1 syntezy szybkich automatów skończonych klasy A (tradycyjny automat Mealy’ego) i klasy B (tradycyjny automat Moore’a) pozwala budować automaty o największej szybkości, gdzie częstotliwość przełączania elementów pamięci równa jest maksymalnej częstotliwości funkcjonowania układu PLD. Osiąga się to w ten sposób, że każda funkcja wzbudzenia elementów pamięci (funkcja przejścia) jest realizowana na jednej makrokomórce PLD. Do ograniczenia złożoności funkcji przejść stosuje się operację rozszczepienia stanów wewnętrznych w taki sposób, aby liczba przejść do każdego stanu nie przewyższała liczby termów, podłączonych do jednej makrokomórki PLD. W procesie kodowania stanów wewnętrznych kontroluje się złożoność funkcji przejść i w wypadku braku możliwości realizacji jakiejś funkcji przejścia na jednej makrokomórce PLD zwiększa się liczbę R bitów kodu stanów wewnętrznych.

Metoda A1 pozwala także efektywnie wykorzystać makrokomórki PLD z dwoma sprzężeniami zwrotnymi: jednocześnie do realizacji funkcji przejść i wprowadzania wartości funkcji wejściowych.

W obu metodach A1 i A2 syntezy automatów skończonych A i B przewiduje się możliwość programowania poziomu logicznego sygnałów wyjściowych PLD dla obniżenia kosztu realizacji.


Główną wadą metody A1 jest wąski obszar zastosowania z powodu rozchodzenia się ( dążenia do nieskończoności) algorytmu rozszczepienia stanów wewnętrznych.

<powrót>